Juni 2015
Mijn broertje gaat emigreren. Naar Canada. Het thuisland van zijn liefde Morgan. Voordat ze vertrekken wil ik nog iets met ze doen. Ze meenemen naar een plek die voor mij heel speciaal is. We stappen op de fiets. Het is een heerlijke zonnige dag. Noortje zit achterop bij mij. We kletsen, we zingen, we fietsen tot we er bijna zijn. Dan hoor ik achter me al, ‘hallo Sterre!!’. We zijn bij de Sterreboom. Ik weet niet precies waarom, maar deze plek deel ik niet zo snel. Veel mensen kennen het begrip de Sterreboom, sommigen zullen weten waar het is, anderen kennen het van foto’s. Maar we nemen niet zo snel mensen hier mee naar toe. Nu voelt het voor mij heel belangrijk om dit te delen voordat ze gaan. Straks zijn ze zo ver weg, dan kan ik dit niet zo met ze delen. En als ze dan terug komen naar Nederland, zal ik hun altijd moeten delen met vele anderen. Nu pak ik dus mijn moment. We zijn er even, kletsen over die tijd, over Sterre en Noor die picknickt en loopt te spelen met wat takken. Als we terug fietsen naar huis besluiten we spontaan te stoppen om bloemen te plukken. Als ik thuis ben stop ik mijn geplukte bloemen in de bloemenpers.
2017
Mijn vader gaat naar Canada. Ineens bedenk ik me dat ik die bloemen nog in de bloemenpers heb zitten. Ik haal wat lijstjes en verdeel de bloemen. Ik schrijf een kaart waarin ik vertel hoe ik ze mis in mijn leven. Zij krijgen twee lijstjes met bloemen en wij hebben er twee. Samen matchen ze, want zij hebben een zwart lijstje en een licht houten lijstje en wij ook. Als ik naar deze lijstjes kijk, dan denk ik terug aan die speciale dag, dat speciale moment. Maar zoals dat gaat met herinneringen tikt de ene de andere aan en moet ik ook altijd denken aan het moment dat ik uit het ziekenhuis kwam, mijn buik leeg en in mijn handen het kistje met Sterre. We gingen eerst naar mijn ouders toe, waar ook mijn broertje op ons zat te wachten. Hij knuffelde me helemaal plat en ik huilde zo hard. Komt goed Jis, komt goed. Nu niet hè, nee schudde ik. Later wel, echt. Mijn vader neemt de lijstjes mee en als hij aangekomen is bij Erik en Morgan ontvang ik al snel een appje om me te bedanken voor dit speciale cadeau.
1 maart 2018
Deze datum is in de toekomst, maar wel bijna! We gaan! We gaan naar Erik en Morgan. 3 weken lang zullen op Vancouver Island zijn. Ik kijk er zo naar uit. Om avonturen te beleven met elkaar, samen te zijn en te genieten van elkaar aanwezigheid. Afgelopen december en januari waren ze ook twee weken in Nederland. Ik had ze 2,5 jaar niet gezien. En ze ploften bij mij op de bank alsof ze die dag ervoor ook nog hadden gezeten. Tijd is een gek fenomeen. Het kan zo lang en tegelijk zo kort geleden voelen. Als ze er niet zijn voelen ze zo ver weg, als ze ineens op mijn bank zitten is het alsof ze nooit weg zijn geweest. Ook kijk ik er echt naar uit om even als gezin te vertrekken. Even met elkaar in een bubbel te zitten. Iedere avond gaan slapen en weten dat we de hele volgende weer samen zijn. Herinneringen gaan maken om niet weer te vergeten.
3 weken geen Sterrig?
Nee hoor 🙂 Het meeste gaat gewoon door. De peuterdans, de kinderyoga én ook wordt er weer een ouder&kind yoga reeks gestart, dit neemt Ilse Keizer allemaal voor haar rekening. De baby massage cursus gaat ook van start in maart. Naast deze cursus kunnen er ook gewoon draagconsulten afgenomen worden. Want Nynke is ook actief. Nynke neemt ook al het mailverkeer waar, de berichten die op fb messenger binnen komen én het Mijn Sterrig stuk. Ze kan alleen niet factureren, dus dat pak ik na mijn vakantie weer op. Agnieszka geeft ook nog de Hatha yogalessen op vrijdag. Met al je vragen over de Sterrig diensten kun je gewoon mailen. En ik? Ik ga even loslaten. Vind ik best spannend én toch ook weer niet. Want er zijn 3 mensen die ik met alle vertrouwen Sterrig in handen geef. Zet hem op dames! Wil je wat volgen van het Canada avontuur, op instagram zal ik regelmatig een fotootje plaatsen en die komt dan vast ook wel een keer op fb.