Ik ben ziek. Hoofdpijn, keelpijn, snot en hoesten. Ik heb het altijd lastig gevonden om me ziek te melden. Niet alleen het ziek melden, vrij nemen vind ik ook lastig. Klanten die mij kennen die hebben dat vast wel eens opgemerkt. Ik wil altijd dienstbaar zijn, er zijn voor de mensen die zich verbonden hebben aan Sterrig.
Afgelopen zondag melde ik me ziek voor de lessen van de maandag. Dinsdag gaf ik één uurtje les en besloot ik daarna me voor de rest van de week ziek te melden. De afgelopen jaren, door de yoga, ben ik steeds meer in contact gekomen met mijn lichaam. Kan ik signalen beter opmerken en patronen herkennen.
Als je naar de holistische visie kijkt zijn wij mensen een continu samenspel tussen onze emoties, ons fysieke lichaam en onze gedachten. Als we overbelasting is op één van deze drie, raakt het ander ook uit balans. Zit je niet lekker in je vel, zijn je gedachten vaak negatiever gekleurd. Zo ook je emoties.
Dit jaar startte ik, zoals ieder jaar, super enthousiast. Boordevol nieuwe plannen en ideeën. Het opstarten van nieuwe projecten naast mijn huidige werkzaamheden. Niet één tegelijk, nee hoor, meerdere projecten tegelijk. Ik was super onrustig in mijn hoofd. Want die raasde op een tempo waar je u tegen kunt zeggen. Van het ene goede idee naar het andere, ik word daar heel blij en energiek van, waardoor ik op een fysiek tempo ga racen. Als ik zo blij, energiek en enthousiast ben… Zo in mijn hoofd zit waar al die mooie ideeën zijn… Dan raak ik het contact met mijn lijf kwijt. Ga ik door en door en door. Want ik voel niet dat ik over mijn grenzen ga. Totdat ik licht wordt in mijn hoofd. Ik merk op dat ik wel heel veel ideeën in mijn hoofd heb, maar de simpelste dingen ineens niet meer kan bedenken. Hoe heet dat ook al weer? Ik kan er niet opkomen. Dat zijn voor mij signalen dat ik uit balans ben. Dan weet ik dat ik terug moet schakelen. Wandelen, mediteren, yoga. Want dan wordt mijn hoofd weer rustiger, kan ik weer beter intunen op mijn lichaam.
Ik bereikte dat punt vlak voor de voorjaarsvakantie. Besloot lekker vrij te nemen met de kinderen. De vakantie vol te gieten met momenten in de natuur. Alleen speelt er al een aantal maanden nog wat in mijn leven. Mijn zwager is ziek. Hij wordt niet meer beter. Een maand, half jaar, een jaar? Wie weet… Mijn zus en hij zijn vorig jaar ouders geworden van een prachtig mooi mannetje. De afgelopen maanden, zijn er periodes geweest dat ik in deze situatie sprong. Vol liefde. Helpende handen, luisterende oren, schouders om op uit te huilen, regelzaken, coördineren van de zorg, zorgen hebben, verdriet en onmacht en boosheid en liefde voelen.
Vlak voor de voorjaarsvakantie, dat moment dat ik besloot dat ik rust nodig had, ontstond er een situatie bij mijn zus en zwager dat ik juist nodig was. Ik koos. Ik koos bewust. Ik wist dat ik over mijn grenzen zou gaan als ik er nu in zou springen. Toch deed ik het uit en met liefde. Ik sprong, ik ging, volle kracht vooruit en schouders er onder. Anderhalve week op volle kracht.
Tot de laatste zondag van de vakantie. Er ontstond weer enigszins een beetje rust. We waren nog niet helemaal in rustig vaar water. Toch ontstond er weel weer wat ruimte. Ik lig op de bank. Ben op. Ik moet even bijtanken… Ik geef me er aan over die zondag. Pak de draad weer op die maandag. Start mijn werkweek. Zit in een bespreking en geef aan dat ik over mijn grenzen ben gegaan. Dat ik alle signalen heb opgemerkt en er voor gekozen heb. Dat nu mijn lijf aangeeft dat het tijd is voor rust. Toch negeer ik dat die week. Want hé ik ben toch slechts verkouden en heb last van mijn keel. Wat is een verkoudheidje? Ik ben moe en ga vroeg naar bed. Ik zorg toch voor mezelf 😉
Nu op dit moment is een verkoudheid een signaal voor een griep de gigantisch veel te weeg brengt. Vorige week vervielen al mijn lessen al. Nu mag ik sowieso geen lessen geven met de klachten die ik heb. Daarmee vervallen er direct een heleboel lessen die Sterrig aanbiedt. We hebben daarom ook besloten de studio tijdelijk te sluiten. Voor nu tot en met 31 maart. Het was een lastige beslissing en tegelijkertijd ook weer niet. Want hé als er kleine dingen zijn die we kunnen doen om te voorkomen dat het virus zich verder verspreid… Laten we daar dan aan bijdragen. Helpt dit? Dat weet ik niet. Want er gaan zoveel verschillende verhalen, meningen en adviezen rond. We hebben gekozen waarvan wij nu denken dat het op dit moment de juiste beslissing is.
Wat de beslissing lastig maakt? Zo kan ik de klanten van Sterrig geen continuïteit in hun lessen aanbieden. Wat ik belangrijk vindt. Valt daarmee hun yogamoment, een moment van tijd en aandacht voor jezelf, weg. Wat ik ook spannend vind, dat mogen jullie best weten, is wat dit financieel voor Sterrig gaat betekenen. Daarmee ook direct, wat dit financieel voor mijn gezin en mij gaat betekenen.
Ooit in mijn leven maakte ik de keuze om de SPH te gaan doen. Ik wilde jeugdhulpverlener worden. Ik had tijdens een stage op de SPW een observatie gedaan, vanuit deze observatie werd een jongentje geholpen. Dat wilde ik! Ik ging naar de open dag van de hogeschool, liep tussen de kraampjes bij de sociale studies. Daar sprak iemand mij aan en zei in haar verhaal dit werk moet je niet gaan doen als je veel geld wilt verdienen. Dat wil ik ook niet, ik wil iets kunnen betekenen voor de ander.
Deze yogastudio is ook niet opgestart omdat ik veel geld wil verdienen. Ik wil iets kunnen bieden wat van waarde is voor de ander. Een moment van aandacht voor jou. Een moment van ontspanning en plezier. Je in beweging zetten door beweging of juist door je te laten nadenken over iets. Tegelijkertijd is dit mijn werk geworden. Wat fantastisch is, want ik doe het met veel plezier. Alleen is het ook zo, als ik niet werk, als we de studio dicht gooien, er ook geen inkomsten zijn. Iehhh! Beetje spannend vind ik dat dus wel.
Wie weet maken we nog een paar online lessen. Dan kunnen jullie of de kinderen thuis mee aan de slag. Mocht dit gebeuren dan komt er natuurlijk een blog en dan delen we het via social media. Wie weet doen we nog een buitenles bij mooi weer, op voorwaarde dat ik beter ben.
Ik ben thuis, blijf thuis, totdat ik me beter voel. De klachten over zijn. Moeten jullie je zorgen maken over mij? Nee hoor. Ik ben over mijn grenzen gegaan. Ik heb bewust die keuze gemaakt. Ik heb de rekening gekregen en betaal die nu met rust, liefde en aandacht voor mezelf.
Wat heeft u er van geleerd mevr Clevering-Hartsuiker? Dat meerdere projecten tegelijk op starten een weergaloze energie in me losmaakt. Dat het verstandiger is om per project te gaan werken. Dat alles valt en staat met ook liefde, aandacht en tijd voor mezelf.