Het was een spannende week voor de tieners. De persconferentie komt er aan. Zouden we een QR code nodig hebben om naar de yoga te gaan? “Ik ben er wel bang voor Jiska… Ik ben bang dat ze weer alles van ons afpakken wat het leven leuk maakt.” De eerste keer dat we de yogastudio moesten sluiten ben ik vrij snel met de tieners online gegaan. Omdat ik voelde dat het lijntje houden met ze belangrijk voor ze zou zijn. We hadden praat-, vraag- of discussie kaarten, we speelden een spel of we kletsen zo een uur vol. Het was natuurlijk niet zo als de yoga hoorde te zijn. Er was zoveel niet zoals het hoorde te zijn. Met elkaar rolden we zo wel door de eerste periode van sluiting heen.
Opnieuw de yogastudio gesloten
De tweede keer dat we de studio moesten sluiten gingen we opnieuw online. Dit keer waren we als studio beter voorbereid. Ik kon vanuit de yogastudio online, niet langer vanuit de eetkamer. Dit gaf ruimte om ook yogales te geven. We deden zelfs wel pyjama-yoga. Dan rolden ze daarna zo hun bed in. Ook ik gaf een les in mijn pyjama en daar hebben we veel lol om gehad.
Maar met de week dat het langer en langer duurde, dat er nog altijd geen zicht was op versoepelingen in de regels, zag ik ze ongelukkiger worden. Ik kreeg er buikpijn van. Af en toe kreeg ik een afmelding omdat ze schermpjes moe waren. Ze vertelden over hoe zat ze het waren, dat ze nergens zin meer in hadden en hoe belachelijk stom alles was. Ik besloot dat dit de grens was en sprak met ze af om te gaan wandelen. Yoga buiten was nog geen optie, te koud. We wandelden en probeerden iedere keer weer een nieuwe route te vinden. Meestal sloot ik af met de vraag waar ze deze week dankbaar voor waren, wat deze week een lichtpuntje voor hun was, waar ze naar uitkeken. Yoga was regelmatig hun antwoord.
Dankbaarheid
Dan is het eindelijk zover. Een half jaar waren we gesloten, dan mogen eindelijk de studiodeuren weer open. Ik geef een les over dankbaarheid. Onderdeel daarvan is, schrijf een brief naar iemand voor wie je dankbaar bent geweest in dit afgelopen half jaar. Wie hielp je door deze periode heen? Met wie deelde je een mooi moment? Met wie had je een goed gesprek? Vaak genoeg spreken we dit niet uit, we denken het wel. Het uitspreken is zo krachtig. Je laat de ander voelen hoe hij of zij van waarde is voor jou. Zo geef je een stukje geluk wat je hebt ervaren door aan de ander. Aan het einde van de les komt een van de tieners naar me toe. Deze brief is voor jou, je mag hem pas lezen als je thuis bent.
De brief
Thuis op de bank vouw ik mijn brief open…
Hoi Jiska,
Ik schrijf je deze brief omdat ik aan jou dacht. Je was er altijd om te luisteren en als we niet willen praten is dat ook goed. Je denkt altijd aan wat wij leuk en fijn vinden. En zorgt er altijd voor dat wij op ons gemak zijn. Altijd als ik met een probleem zit kan ik het bij je kwijt. Je begrijpt me altijd en je hebt niet altijd advies, maar dat vind ik juist fijn. Kortom in deze brief wil je bedanken. Dus bedankt voor alles dat je hebt gedaan en voor alle dingen die ik met je heb meegemaakt.
De tieneryoga
Tranen in mijn ogen. Zo mooi om dit te mogen ontvangen. De tieneryoga-groep is altijd aan de kleine kant geweest. De waarde van deze groep is onbetaalbaar. Er zijn voor deze tieners maakt het verschil voor hun. Er zijn voor hun én dat zij mogen zijn. Hier in de yogastudio mag je jezelf zijn. Je hoeft je niet beter voor te doen en je hoeft niet je best te doen om bij de groep te horen. Je mag klagen, delen, huilen, boos, hyper of gewoon zo zo zijn én heel veel dingen gênant vinden (tieners, hoort erbij). Deze meiden hebben allemaal een speciaal plekje in mijn hart. De meesten zijn er ook al jaren. Van de kinderyoga naar de tieneryoga doorgegroeid. Het is een eer dat ik ze mag zien opgroeien en ze vanuit de yoga mag begeleiden door het leven heen.