Vijf peuters komen één voor één binnen druppelen aan de hand van hun moeder of vader. Vijf peuters en ieder voor zich beleeft de eerste les op zijn eigen manier. Hun eerste les én ook mijn eerste les. Mijn eerste les met hun en mijn eerste les als peuterdans juf. En ook voor de peuters is er veel voor het eerst. De eerste keer in deze ruimte, de eerste keer dansen met mij, de eerste keer in dit groepje kinderen, de eerste keer al deze muziekjes en dansjes.
We zijn allemaal een beetje onder de indruk. Sommige peuters met een traan en anderen met een lach of een luide brul als een leeuw. Aan de hand van mama of juist achter mama wegkruipen. Ik voel me nog wat onwennig in de vele muziekjes en de vlotte wisselingen. En dan… Dan zetten we circustent op met de parachute. Grote ogen van verwondering of twinkelogen van plezier, giebelende kinderen en enthousiast helpende kinderen. En zo wisselen de emoties zich af tijdens de eerste peuterdansles. Waar het rond stampen als olifant spannend kan zijn is het over een koord dansen direct een hit.
De tweede dansles…
Vijf peuters komen één voor één binnen druppelen aan de hand van hun moeder. Een lach van herkenning als ze me zien. Nog wel voorzichtig en soms verlegen komen ze allemaal op hun sticker zitten. We starten de les met het klappen van ieders naam en dan gaan de mama’s thee drinken. Met een peuter op schoot en één aan mijn hand ga ik verder met de warming up. De muziek gaat aan en de peuters klappen mee. De een nog aarzelend, de ander kijkt, weer een ander enthousiast en nog een ander begint toch mee te klappen als hij alle anderen ziet klappen. Daar gaan we als circusdirecteuren met onze buiken vooruit controleren we of het circus er klaar voor is. Als clowns vallen we om en moeten we daar heel erg om lachen. En zo voelen we ons steeds vrijer. Leg ik meer emotie en theater in de les en kijken de peuters mij verwonderd en giebelend aan. En een paar minuten later zie ik ze doen wat ik zojuist deed en dan moet ik weer giebelen.
Voor ik het in de gaten heb ben ik door mijn les heen. Sneller dan verwacht. Daar liggen de peuters op de grond te ‘slapen’ en ik kom langs met een mooi doek wat over hun heen wordt getrokken. Een van de peuters kijkt van afstand. De eerste les wilde ze nog niets weten van de doek. Ieder rondje kom ik langs haar en benoem ik wat een mooie doek hè. Voorzichtig knikt ze ja. En als ik zeg dat dit het laatste rondje is gaat ze ineens tussen de andere kinderen zitten. Als ik bij haar kom stop ik even en vraag of de doek nu ook over haar heen mag. Ze kijkt me aan met grote ogen en knikt weer voorzichtig van ja. Ik laat de doek over haar heen gaan en als ze er onder vandaan komt kijk ik haar glimlachend aan. Ze antwoord met een grote glimlach. Zullen we dan nog maar een extra rondje doen? En alle peuters reageren enthousiast. Dan is de les afgelopen. De peuters mogen bij de muur gaan zitten. Een van de peuters blijft bij haar sticker staan. Tickertje! En ze wijst nadrukkelijk naar het stickertje op de grond. Natuurlijk, de peuters mogen allemaal hun eigen sticker nog van de grond halen. Zo fijn dat ze me dan helpt herinneren. Zo zie je maar, ook van een eerste spannende les onthoud je best veel.
Al het begin is moeilijk is een gezegde. Al het begin is zeker spannend. Dat zie ik vaak bij mijn diensten terug en merk ik ook altijd bij mezelf. Die eerste keer dat je iets doet of je nu klein of groot bent, die eerste keer dat je iets doet is best spannend. En ondanks dat de peuters het dan spannend vinden, verrast het me altijd hoeveel ze er van oppakken. Genieten ze ook van het kijken naar de andere kinderen of naar mij. Doen ze, dan wel een paar minuten later dan jij, toch dat ene danspasje of die houding en kijken je dan heel trots aan. Het past ook bij het peuter zijn. Je bent al heel groot en toch nog zo klein. Je durft de wereld aan en bent tegelijk nog zo op zoek naar veiligheid. Je hebt je ouders daarvoor nodig en soms is het ook net dat zetje in je rug als je ouders er niet bij zijn. Want daar sta je dan een beetje groot én een beetje klein midden in een dansles. En wat er dan ook gebeurd, hoe ze het ook beleven, het is allemaal goed. We beleven het met elkaar en ook los van elkaar.
In een treintje gaan we naar de moeders terug. Enthousiast lopen de peuters op hun moeder af. Het klonk heel gezellig zegt een van de moeders, dat was het ook zeker! Op naar de derde circusles aanstaande vrijdag. Nog één keer gaan we de circustent op zetten, worden we olifanten en leeuwen, koorddansers en jongleurs, circusdirecteur én natuurlijk dansers! Na deze peuterdans workshop van 3 lessen, volgt er nog een workshop van 3 lessen. Zo’n workshop van 3 lessen kost €18. Na deze workshop gaan de peuterdanslessen door en betaal je per maand €25. Je kunt je opgeven bij Marianne van Peuterdansmetmij. En dan zie ik jou en je peuter graag op vrijdagochtend van 9:00 – 9:45 in Sonnega, Pieterstuyvesantweg 40. Net buiten Wolvega.
1 gedachte over “Samen dansen we voor het eerst”