Bergen verzetten
Oké, een ieder die mij een beetje kent weet… dat ik een druk baasje ben. Ik heb een goed gevuld leven. Mijn werkagenda is altijd strak in de planning en vol. Mijn takenlijstje is gigantisch. Daarnaast barst ik van de energie, dat slaat soms door, dan ben ik hyper. Met die grote hoeveelheid energie kan ik bergen verzetten. Soms vraagt iemand mij wel eens, “hoe doe je dit toch allemaal?” Weet dan dat ik gerust wat ballen laat vallen, want ik kan ze simpelweg niet allemaal in de lucht houden.
Leeg energiepotje
Ik heb ontdekt dat er één ding wel heel belangrijk is. Er is een grens. Een grens waar ik toch echt te veel van mezelf vraag. Die grens is niet altijd duidelijk voor mij. Mijn energiepotje vult dan elke keer net niet helemaal goed bij. Steeds blijft het potje dan iets leger dan die week daarvoor. Dan ineens is het zo leeg, dat ik lang moet bijtanken. Voor mij is dit een bekend ‘patroonmatig cirkeltje’. Dan sta ik weer op dat punt, met mijn lege energiepotje… te bedenken dat ik weer erg veel van mezelf heb gevraagd en mezelf weinig heb gegeven.
De ontdekking
In 2022 ontdekte ik pas echt wat ik nodig heb en nu handel ik er ook naar. Sporten. Dat is mijn uitlaatklep en mijn oplaadpunt. Om nog specifieker te zijn; een buitensport, in de natuur zijn, het liefst alleen. Samen sporten vind ik ook gezellig. Alleen als het gaat om mijn prikkelverwerking en het opladen van mijn batterij, dan heb ik het nodig om alleen te zijn. Ik skeeler, ik sup, ik wandel of (sinds deze zomer) ik zit op de racefiets. Weer of geen weer. Naar buiten en in beweging. Het ordent mijn hoofd, het ontspant mijn lichaam, het geeft me adrenaline en daar laad ik van op, het geeft me een uitdaging. Het brengt rust in mijn hoofd en soms kom ik juist tijdens het sporten tot de meest mooie inzichten. Alsof mijn hele hoofd is opgeruimd en gefilterd tot één duidelijk inzicht.
Ik ontdekte dit door eerst nog een aantal keer op mijn bek te gaan en toen verschil te zien. Ik voel me beter in de periodes waarin ik het sporten waarborg tot iets heel belangrijks voor mezelf. Laat ik dit los, dan loop ik heel langzaam weer een beetje leeg. Als een energielek. Nu waarborg ik mijn sportmomenten als een essentieel onderdeel in mijn leven. Ik kan mezelf nu zelfs een sportmoment gunnen midden op mijn werkdag. Dan ga ik snel nog een uurtje fietsen.
Fijner mens
Ik word er oprecht een beter en leuker mens van als ik dit voor mezelf waarborg. Ken je dat moment, dat het je ineens allemaal even te veel is? Misschien door een gesprek wat je hebt gevoerd? Of door een orkaan van gevoelens die los komt? Of dat je je even een beetje leeg in energie voelt? Of dat je je heel bewust bent van de korte lontje? Op zo’n moment zeg ik tegenwoordig, laat me even fietsen. Dan kom ik terug als een fijner mens, met ruimte voor jullie. Hoe fijn is het dat ik dit nu voel en er naar kan handelen. Op deze manier kan ik beter voor mezelf zorgen.
Als thema tijdens yoga
Als yogadocent is dit altijd een thema wat ik meeneem mijn lessen in. Bij kinderen is het ontdekken wat je nodig hebt. Bij alle leeftijden is het ontdekken waar je grenzen liggen en hier naar durven luisteren en handelen. Voordat de yogales begint vraag ik de yogi’s vaak even bij zichzelf in te checken. Wat heb je nodig in deze les? Wil je er juist energie uithalen of ontspanning? Is er iets in je lichaam waar je rekening mee wilt houden? Zo bied ik vaak opties aan voor de yogi’s. Voor als je een stapje minder wilt in de houding of juist een beetje extra.
Laten we vallen
Voelen wat je nodig hebt is één en er naar handelen is twee. Ik denk dat ik zeker weer een keer ga vallen, opnieuw op mijn snoet lig en opmerk dat ik over mijn grens ben gegaan. Want hé, alleen door je grenzen af en toe over te gaan, leer je ze steeds beter kennen. Dan kun je er een volgende keer weer beter naar handelen. Dus laten we vallen, overeind krabbelen, blijven leren over wat we nodig hebben én daar naar handelen.