Gister stond ik daar waar het ooit allemaal begon. Niet echt en toch heel dichtbij.
Vroeger wilde ik juf worden. Net als mijn kleuterjuf en sindsdien hield ik daar aan vast. Na de basisschool belande ik op het voortgezet onderwijs. Daar startte ik in de mavo/havo. Heel wat uren bracht ik door op het voetbalveld. En dit drukte op mijn schoolwerk. Minder voetballen en meer school of andersom was de keuze. Ik koos voor voetbal en daarmee voor de MAVO. En dan ben je 16 en moet je toch echt gaan kiezen wat je later worden wil. Ik hield vast aan mijn plan. Ik zou juf worden. Als tiener vond ik het dan ook belachelijk dat je niet van de MAVO naar de PABO kon. En zo belande ik op de SPW. Direct het eerste jaar dook ik het basisonderwijs in. Na een jaar proeven in het onderwijs merkte ik al snel dat ik meer wilde betekenen voor kinderen. Ik vond het interessant om te kijken wat er achter het gedrag van het kind zat. Wat er in het koppie van een kind om ging. Ik wilde kinderen iets anders leren dan lezen en schrijven. Ik wilde ze helpen! Helpen bij hun ontwikkeling, helpen wanneer ze het moeilijk hebben.
Overigens bleef ik een tiener. Ondanks dat ik een nieuw plan had, een nieuwe richting, moest ik er eerst nog een periode tegen aan trappen. Ik dook in de wereld van de muziek, speelde iedere vrije seconde gitaar en had ook ambities om in plaats van de SPH naar de rockacademie te gaan. Later als ik groot word speel ik in een band en ben ik profvoetballer. De ambitie van muzikant heb ik neer moeten leggen en zo verliet ik de SPW om naar de SPH te vertrekken.
Gister stond ik daar waar het ooit allemaal begon. Niet echt en toch heel dichtbij.
Daar stond ik dan. Het Friesland College in Heerenveen. Ondertussen bestaat het gebouw waar ik ooit mijn lessen voor de SPW volgde al lang niet meer. Toch zag ik nog een aantal vertrouwde gezichten rond lopen. Nu was ik er niet om les te volgen, dit keer mocht ik een les geven. Twee gastlessen mocht ik verzorgen in het volwassen onderwijs. Een klas die de richting jeugdzorg volgt en een klas die de richting kinderopvang, peuterspeelzaal en BSO volgt. Met veel enthousiasme ging ik met de beide klassen terug in de tijd. Deelde ik mijn ervaringen in de jeugdhulp, ervaringen in het groepswerk en mijn meest recente ervaringen van mijn werkzaamheden voor Sterrig. Aan de hand van casussen, oefeningen en voorbeelden nam ik de klassen mee. Ik deelde mijn blunders, mijn fouten, mijn succes en mijn overwinningen.
Op het moment dat ik de vraag kreeg om de gastlessen te verzorgen, was ik direct enthousiast. Op het moment dat ik voor de klas sta, was ik direct zenuwachtig. Hoe had ik precies bedacht dat ik dit gewoon zou doen? De eerste zenuwachtige 10 minuten verstreken en daarna heb ik alleen maar staan genieten. Bijzonder om daar te staan waar het ooit begon en terug te kijken naar alles wat ik heb mogen doen, ervaren en beleven. Stil te staan bij casussen die mij als hulpverlener hebben gevormd. Vragen te krijgen die mij weer even aan het denken zetten. En vooral met heel veel passie praktische tips en voorbeelden geven waar deze toekomstige pedagogen hopelijk wat aan hebben in het werkveld.
Weer een nieuwe ervaring rijker!