De eerste twee workshops peuterdans zijn afgerond. We hebben gedanst in het thema circus en het thema samen spelen. Ondertussen heb ik ook de eerste peuterdans workshop gegeven op een peuterspeelzaal. Ik zit op een oud collega uit de jeugdhulpverlening te wachten om samen een kopje koffie te drinken. Ik kijk op de klok en zie dat ik een half uur te vroeg ben. Ik klap mijn laptop open en lees door een nieuw thema van de peuterdans heen. Ik schrik op wanneer ik op mijn schouder wordt getikt. Mijn oud collega ploft naast me neer en leest een stuk uit het lesplan mee uit nieuwsgierigheid. Zo raken we in gesprek over peuterdans en kijken we ernaar zoals we gewend zijn te kijken. Door de ogen van het kind en naar de ontwikkelingsgebieden. En als snel komen we tot de conclusie, peuterdans is zoveel meer dan dans alleen.
Kinderen willen van nature bewegen. Door beweging leren ze, ontdekken ze en experimenteren ze. Ze kunnen hun energie kwijt of krijgen er juist weer energie van. Sommige kinderen bewegen van nature vrij door de ruimte. Vliegen van de ene kant naar de andere kant en kris kras weer terug. Deze kinderen gebruiken ook de volledige ruimte. Andere kinderen kijken liever eerst. Komen dan voorzichtig in beweging en blijven dan vaak eerst binnen de gebaande paden. Kinderen leren van elkaar, ze zien de een vrij bewegen en worden daarmee geprikkeld buiten het gebaande pad te gaan. Het vrije kind ziet het andere kind mee gaan in de opdracht van de juf en wordt geprikkeld dit ook te doen.
Vrij bewegen of dansen aan de hand van een klein opdrachtje. Beide komt voor in peuterdans. Bij het vrije bewegen wordt de fantasie en de creativiteit van het kind geprikkeld. Hoe beweegt een eend? En zou een eend door de regenplassen stampen of juist op zijn tenen om de plas heen lopen? Dansen we aan de hand van een klein opdrachtje komt het gerichte luisteren aan bod. Naast het luisteren, ook het kijken en het kort concentreren om de opdracht op te volgen. Door de kleine opdrachten kan ik ze inspireren met bewegingen die je kunt maken op muziek. Prikkel ik het onthouden van bewegingen achter elkaar. En met de lessen zie ik kinderen vrijer worden.
Door het het bewegen wordt vanzelfsprekend de motorische ontwikkeling gestimuleerd. De sociaal-emotionele ontwikkeling komen we tegen in het contact met andere kinderen. In de lessen dansen we ook wel samen. Want als een peuter het spannend vind, is er een andere peuter die kan helpen? De lessen zijn opgehangen aan thema’s. Het laatste thema waarin we dansten was ‘samen spelen’. Na de warming-up komen de kinderen allemaal met hun voeten tegen mijn benen zitten. We lezen samen een boekje met daarin het avontuur van kikker en eend. Dit stimuleert dan weer de taal- spraakontwikkeling. Net als het meezingen van liedjes of het opzeggen van rijmpjes. We tellen samen en klappen ritme’s. We volgen de muziek in het snel en in het langzaam bewegen.
En weet je wat nu het allerleukste is? Als je door een raampje zou kunnen kijken en zou zien wat we doen… Zie je kinderen plezier maken, over de grond rollen, trappelen met hun voeten, huppelend en springend. Je hoort ze giebelen, ziet ze lachen en soms is er zelfs een uitbundige schreeuw van plezier. Je ziet ze kijken en ontdekken wat ze met hun lijf kunnen. Stralende ogen en genietende gezichten.
En dat alles in 45 minuten grinnikt mijn oud collega. Ja zeg ik stralend van enthousiasme. Laatst sprak een moeder mij op straat aan. Peuterdans vroeg ze mij? Begint het moeten al zo vroeg? Ik begreep het even niet. Welk moeten? Dat die jonge kinderen ook al activiteiten hebben. Ze moeten juist niets en ze willen van alles. Nu keek de moeder mij verward aan. Ik vertel haar over de workshop die ik gaf op de peuterspeelzaal. Een jongentje stond tegen de kast geleund en keek naar de dansende kinderen, naar mij. Na een aantal rondjes kom ik bij hem langs, kijk hem vrolijk aan en rijk hem mijn hand. Doe je mee? Nee schudt hij en kijkt naar beneden. Terwijl ik verder dans met de andere kinderen ziet hij het plezier van de groep en zo nu en dan schenk ik hem een glimlach. Dan ineens kijk ik op en zie ik hem niet meer bij de kast staan. Even schrik ik. Snel kijk ik de groep door en daar loopt hij met een ander kind als een clown. Hij laat zich vallen en schatert van het lachen. Ik lach en dans weer verder. Als hij had gemoeten, was hij niet gekomen. Omdat hij niets moest, kon hij zelf kiezen om toch te gaan. Hij bepaalde zijn eigen tempo. En ik weet zeker dat kinderen ook leren en plezier beleven door te kijken naar anderen.
1 gedachte over “Peuterdans, zoveel meer dan dans alleen”