Lieve Sterre,
vanochtend keken we uit het raam naar buiten. De zon scheen. Dat was zeven jaar geleden op deze dag niet. Zeven jaar geleden op deze dag was het heel koud. Het waaide hard. En toen we terug liepen naar onze auto, tegen de wind in, begon het ook nog te regenen. Daar liepen we, zonder jou moesten we verder. Zo voelde dat toen. Terwijl het nu voelt alsof je er altijd bent. Alleen op een andere manier.
Noor en Mees zitten nu druk te knutselen voor jou. We hebben net alle kaarsjes aangestoken en van alles bij de kaarsjes gezet. Ze zijn er heel druk mee. Mees denkt nu nog dat we je wel speelgoed kunnen brengen. Hij zegt ook vaak dat hij een raket gaat bouwen om jou een lichaam te brengen, dan kun je weer hier leven zegt hij dan. Vanavond verteld hij dat alle Meesies bij jou zijn, alle Meesies uit Meeswegen brengen je wat te eten.
Noor begrijpt wel dat je niet meer hier komt. Je bent in het hierna. Behalve als je door de poort bent gesprongen en weer terug bent gegaan naar het hiervoor. Ze heeft de film Soul met kerst gekeken. Noor zei net bij de kaarsjes, ik weet niet eens hoe ze eruit ziet hè mama. Ik weet wel hoe je er uit zag, ik weet niet hoe je er nu uitgezien zou hebben. Dat blijft altijd een raadsel. Noor en Mees verschillen zo van elkaar, hoe zou jij dan geweest zijn?
Dit jaar Sterre, is bijzonder gek verlopen. Ook voor Sterrig. Ik ben Sterrig uit liefde gestart. Het bedrijf in jouw naam opgericht. In de afgelopen jaren had ik het best wel eens moeilijk, het hebben van een bedrijf kan soms intens zijn. Dan stop je er toch mee, zei Joris dan wel eens. Dan voelde ik in heel mijn zijn, dat kan toch niet! Maar dit afgelopen jaar heb ik wat anders gevoeld. Wat als ik Sterrig kwijt zou raken. Niet omdat ik het wil… Maar omdat het gebeurd. Omdat het me niet lukt om het levendig te houden. Omdat dit jaar dit jaar is. Met al zijn gekke ups en zijn gekke downs. Omdat dit jaar onvoorspelbaar is. Omdat dit jaar grote vraagtekens en vage toekomstbeelden met zich mee brengt. Wat dan? Wat als me dit niet lukt. Piekergedachtes. Zorgen. Een zwaar drukkend gevoel op mijn schouders. Op mijn borst. Verdriet van alles wat er dit jaar gebeurde. Ineens voel ik het in al zijn zwaarte. Dit jaar raasden we door en door en ik vergat stil te staan. Ik vergat het niet, ik was me er zelfs bewust van. Ik nam er niet de tijd voor. Tot afgelopen weken.
Dan sta ik stil. Dan voel ik. Al die achtbaan gevoelens. Vermoeidheid. Sprankjes hoop. Vertrouwen. Dan zeg ik in gedachten. Het komt wel goed, het komt wel goed, het komt altijd goed, zo niet dan toch. Dan zucht ik en voel ik. Vertrouwen.
Lieve Sterre, afgelopen jaar voelt gek. Raar en alles door elkaar. Aankomend jaar hoop ik leven te blazen in het Sterrig gebouw. Dat het mag stralen. Midden in dit jaar heb ik dat al gevoeld. Dat mensen zich er op hun plek voelen, het fijn hebben, het lief hebben en er graag zijn. Daar midden in het bedrijf, daar laten we jou stralen met alle liefde vanuit ons.