Yoga is zoveel meer dan alleen de houdingen die we op onze mat doen. Ik zie het als een proces wat de hele dag door gaat. Het is een levenswijze. Een manier van doen, denken, waarnemen, voelen, leven.
Na een week met vele lesuren en enige momenten met mezelf en voor mezelf op de mat, trof ik een thema. Vergelijken. Ik vergelijk mezelf met hoe ik was. Mijn lichaam voor mijn zwangerschap van Mees en daarna. Hoe mijn lichaam eruit ziet. Hoe sterk mijn lichaam is. Hoe fit mijn lichaam is. Wat ik voor yoga doe. Mijn conditie.
Vooral mijn innerlijke criticus is er druk mee. Dan maak ik foto’s of een filmpje en zie ik dat mijn houdingen beter kunnen. Dan voel ik mijn grens en denk ik, is dit mijn grens al? Mijn spieren trillen, want ze hebben het zwaar. Ja maar voor de zwangerschap kon ik dit en meer…
Niet alleen ik hoor mijn innerlijke criticus, ik deel dit ook wanneer ik les geef. Ik verantwoord me ook. Ik doe nu andere yogahoudingen. Dat is ook zo. Want als ik op mijn mat ga, ga ik ook regelmatig liggen. Dan geef ik mezelf een rust moment en stretch ik nog een beetje.
Yoga is iets wat je voor jezelf doet. Het gaat er niet om wie er het beste in is. Zo kun je bewust yogahoudingen kiezen die bij jou passen op dit moment of wat je nu nodig hebt.
Een aantal van mijn zinnen wanneer ik uitleg geef over wat yoga is.
Kijk ik kan dit al, roepen de kinderen wel eens. Ik kan het ook hoor zegt de ander gauw. Jij kunt veel verder in die houding, dat lukt mij niet hoor.
Meestal vergelijk je jezelf met een ander. Of dat wat jij hebt en dat wat de ander heeft. Dat wat jij doet en dat wat de ander doet. Vaak gaat het over meer en beter en voel je je na de gemaakte vergelijking slechter.
Wat ik graag wil in mijn lessen is dat er ruimte is voor jou zoals jij bent op dit moment. Ben je boos, dan ben je boos en dat is prima. Voel je je druk omdat je bijna jarig bent en wil je daardoor alleen maar bewegen, ook prima. Wil jou lichaam even helemaal niet bewegen, ook prima.
Mooi dat ik dit voor anderen wil, het begint bij mezelf.
Ruimte voor mij en hoe ik me nu voel op dit moment…
Ik voel me op het moment dikkig en slap. Ik baal dat ik niet kan wat ik kon. Ik vind het fijn op mijn mat en ook confronterend. Mijn innerlijke criticus schreeuwt en ik luister. Dit kan beter en dat is niet goed… En ondanks dat ik weet dat het mijn innerlijke criticus is, hij gewoon maar roept en bijna nooit gelijk heeft. Laat ik het toch binnen komen. Ik voel me gelukkig en dankbaar. Ben blij met mijn kinderen, maar niet met mijn lijf.
Lieve allemaal, ik ben in proces. Het komt wel goed. Het komt altijd goed, dat is één van mijn motto’s. Hakunah Matata, is er nog één. Geen zorgen. Toch is dit nu even hoe het voor mij is. Niet ieder moment van de dag. Soms wel en soms niet. Het is een thema.
En beloof me, ga nu even niet vergelijken. Met hoe jij eruit ziet en hoe ik eruit zie. Wat ik heb en wat jij hebt, wat ik doe en wat jij doet. We leven allemaal ons eigen leven, hebben daarin onze eigen processen en thema’s die we tegen komen. En dat is zoals het is.
One foot in front of the other
One breath leads to another
Just keep moving
David Guetta & Sia
Om stapjes te blijven zetten, zette ik er vanavond direct één. Mijn ene voet voor die andere, gewoon doen…
Voor Sterrig maak ik regelmatig foto’s en video’s van mezelf. Afgelopen jaar vond ik het soms best confronterend om mezelf te zien. Ik deel vaak openhartig over wat ik denk en voel. Nu ontstond dit idee voor een blog over dit thema spontaan. Naast al mijn woorden wil ik dan nu ook een filmpje delen. Waarin ik op de mat sta en yoga houdingen doe. Zoals ik er nu uit zie, met al mijn gevoelens en gedachtes daarover. Ik sta op de mat zoals ik op de mat sta. Ik doe wat er in me op komt. Natuurlijk vond mijn innerlijke criticus hier van alles van. Toch heb ik maar 1 filmpje gemaakt. Niks opnieuw gedaan. Want ik wilde graag delen zoals het echt is. En omdat jullie niet in mijn wereld van gedachtes en gevoelens kunnen kijken, kun je deze blog zien als de ondertiteling.
Bedankt voor je aandacht, namasté.
Liefs Jiska