Jiska, dat kan ik al hoor! In hoge snelheid krijg ik de yogahouding die ik zojuist heb voorgedaan een aantal keer achter elkaar te zien. En zie je hoe snel ik dat kan! Er word wisselend in de groep gereageerd. Het ene kind kijkt met ongeloof, het andere gaat ook fanatiek aan de slag, weer een ander kind laat zijn schouders hangen en ik zie ook nog een paar ogen rollen… Nu ligt er voor mij een uitdaging en een kans. Een kans om tijdens deze les de kinderen niet alleen iets te leren over yogahoudingen. Yoga is meer dan alleen houdingen. Er zijn zoveel thema’s die spontaan en soms ook bewust aan bod komen.
Yoga gaat niet over prestatie, niet over wie de beste is, wie de snelste is. De groep staat stil, want ik ben even in gedachten over hoe ik hier op ga reageren. Ik vraag de groep te gaan zitten. In kleermakerszit? Kijk wat ik kan! Iemand zit in halve lotus, vervolgens laat een ander een hele lotus zien en rolt daarmee naar achteren en heeft de benen in de lucht. Een aantal kinderen kijkt met grote ogen. Ga eens zitten zoals jij het lekkerst zit, het maakt mij niet uit hoe. Zoek een houding die voor jou lijf goed en ontspannen voelt. Dat kan voor iedereen anders zijn. Wie houdt er hier van winnen? Wie wil er graag de beste zijn? Wie zou het fijn vinden als je alles al zou kunnen? De meeste kinderen steken steeds hun vingers in de lucht. Een van de kinderen noemt, dat zou fijn zijn dan hoef je nooit meer iets te leren! Hoe voelt het als je verliest? Als iets niet direct lukt? Als je het gevoel hebt iets minder goed te kunnen dan de rest van de groep? Op de laatste vragen antwoorden de kinderen dat ze dan vooral heel boos kunnen worden – als ik verloren heb kan ik zo boos zijn dat ik daar de rest van de dag nog last van heb. Dat ze er verdrietig van worden – als ik iets niet direct kan maakt me dat heel verdrietig, andere kinderen kunnen het toch ook waarom ik niet? Dat ze zich eenzaam voelen – als ik iets minder goed kan dan voel ik me daar alleen in, het voelt alsof ik de enige ben die het nog moet leren en dat voelt heel stom.
En dan vertel ik deze groep over wat yoga voor mij betekent. Yoga betekent voor mij niks moeten en vooral mogen. In mijn lessen mag je dan ook altijd kiezen om iets niet te doen, wel is dan de regel dat je op de mat gaat zitten en wacht. Yoga betekent voor mij vooral plezier mogen beleven op de yogamat. Dit betekent dat je mag oefenen in houdingen. Dat je mag ontdekken dat de houding de ene les beter lukt, dan de andere les. Dat dit niets zegt over hoe goed je het kan, het zegt iets over hoe je lichaam zich voelt die dag. En als het keer op keer niet lukt dat je toch trots op jezelf mag zijn, want je oefent en er komt vanzelf die dag dat het wel gaat lukken. Vertrouw daar maar op. Dat je mag leren wat yogahoudingen voor je kunnen doen, dat er yogahoudingen zijn waar je juist rustig van wordt of energiek. Je doet yoga voor jezelf én niet voor de ander. Je kunt elkaar helpen en met elkaar plezier beleven. Yoga betekent voor mij ook dat je niet beter je best hoeft te doen zodat de ander kan zien hoe goed jij het doet of je aan jezelf kan bewijzen dat je het wel kan. Yoga betekent voor mij dat je jezelf mag zijn en je dat mag laten zien. Ook wanneer je boos bent – of verdrietig – of eenzaam of juist heel erg blij. En als je wilt dat je dit dan mag delen, want dan maak ik daar ruimte voor.
Zo ineens zijn we in een monoloog van mij beland. Ik stop met praten en kijk de groep rond. Iedereen kijkt me aandachtig aan. Heeft iemand hier vragen over? Het is stil. Heb jij dan geen houdingen die je graag wilt kunnen? Natuurlijk heb ik die. Er zijn genoeg uitdagende yogahoudingen waarin je kunt oefenen. Alleen bedoel ik te zeggen dat als je de yogahouding kunt dit niet betekent dat je hem dan kunt afstrepen van je lijstje. Dat het goed blijft om yogahoudingen te doen omdat ze allemaal hun eigen effect hebben op jou en je lichaam. Wat is jou oefen yogahouding? Ik vertel ze over de kraai en hoe ik de eerste paar keer voorover kiepte. Zelfs letterlijk met mijn neus op mijn laptop viel terwijl er nog een filmpje afspeelde met de instructies over deze houding. Oké, wie heeft er zin om verder te gaan met de yogales?! De groep gaat staan en we pakken de les weer op. Er is iets veranderd in de groep. Want ondanks dat iedereen op zijn eigen mat bezig is met de yoga oefeningen, beleven we er nu als groep plezier aan.
Vorig jaar tijdens een yogales met een groep kinderen maakte ik dit mee. Veel vaker ontstaan er spontaan mooie gesprekken bij mij in de les. Dit zal dan ook niet de laatste keer zijn dat ik er iets over deel. 🙂