Ik vind het spannend! Ik betrap mezelf er op dat ik het dit jaar al behoorlijk vaak heb gezegd en de afgelopen paar weken zeker. De Business Voice Heerenveen, waarin ik moest pitchen tijdens de selectieavond en later ook de trainingsavond. Toewerken naar het examen. Rijtjes stampen en ervaren dat je dit een beetje verleerd bent. Het stug erin stampen van informatie. Zoveel verschillende rijtjes. Ik verzin van alles om het te onthouden. Door er verhaaltjes bij te bedenken, bewegingen, plek op mijn lichaam aan te raken. Het tweede niveau van ervaren is denken, ik tik tegen mijn slaap en de wijze waarop je ervaart is analyseren een rondje op mijn slaap. Het helpt en het werkt. En toch neemt het de spanningen niet helemaal weg.
Als ik aan aankomende dinsdag denk. Dan is de finale van de Business Voice of Heerenveen (mocht je het willen dan kun je komen kijken). Dan sta ik ’s avonds op het podium van het Posthuis theater mijn pitch te doen. De coaches met de ruggen naar me toe. In de zaal bezoekers die wel naar mij kijken. Als ik daar aan denk voel ik al weer een golf van spanning door me heen gaan.
Zelfstandige zonder personeel. Zelfstandige zonder collega’s. Zelfstandig is in dit geval ook alleen. En wat mis ik ze dan, mijn collega’s. Op de momenten dat ik iets spannend vind of de momenten daarna. Dat ik iets voor het eerst heb gedaan, het gelukt is en de adrenaline door mijn lijf stroomt. Dat ik huiterdebuiterdestuiter alleen in mijn huis sta te springen. Of dat iets juist niet gelukt is en dat ik dan mokkend alleen aan mijn bureau zit te bedenken hoe ik dit een andere keer anders aan moet gaan pakken. Als ik ergens tegen aanloop en ik nog altijd denk aan bepaalde collega’s wiens kwaliteit dat juist was.
Vanochtend maakte ik de lange rit naar Pijnacker voor mijn examen. Voor vertrek schrijf ik een bericht op facebook, over hoe mijn aankomende dagen eruit zien en dat ik nerveus ben. Onderweg gebruik ik een gedeelte van de tijd om ingesproken berichten af te luisteren. Ingesproken berichten van mijzelf in de whatsapp. Theorie voor mijn examen, opgedreunde rijtjes informatie, ik luister en dreun ze hardop mee in de auto. Het laatste half uur luister ik een cd. The Opposites. Mijn hardloop muziek. Ik weet dat me dat een bepaalde focus geeft. Een focus die ik in het hardlopen vind. Een leeg hoofd waardoor ik super geconcentreerd kan zijn. Ik parkeer de auto terwijl ik de laatste woorden meezing voordat ik de sleutel omdraai en de radio uitgaat. Ik sta op de parkeerplaats, rek me uit en voel de koude wind die me wakker maakt. Ik pak mijn telefoon en kijk even op facebook. En dan schieten de tranen in mijn ogen. Al die succeswensen, jullie die uitspreken vertrouwen in mij te hebben, me plezier wensen.
Hoe kon ik denken dat ik alleen ben. Ik ben helemaal niet alleen. Want jullie staan allemaal achter me. Dankjulliewel voor het uitspreken van jullie vertrouwen en alle succes wensen! Dankbaar voor zo’n mooie groep mensen om me heen. Oudcollega’s, vrienden, familie, netwerk met andere ondernemers en ook mensen die ik heb leren kennen door Sterrig. Ik ben het examen met een glimlach op mijn gezicht gestart. En ja de zenuwen zaten in mijn buik. Dat kon me niet deren, toen mijn geleende pen (ik was vergeten een pen mee te nemen!) het papier raakte viel de spanning van me af. Ik ben tevreden over vandaag. Ik heb mijn best gedaan en alles gegeven. Aankomende week hoor ik of mijn best genoeg was en ik mijn examens heb gehaald. Op naar morgen, laatste dag aan de AMT (academie mindfull teaching).
Proost op deze dag! Vanuit een hotel in Soesterberg met een rood wijntje en toch voel ik me niet alleen, ondanks dat ik hier alleen zit 😉