Training ‘Aandacht werkt!’
We leerden elkaar kennen via de training ‘Aandacht werkt!’. Jij blond, klein, vol energie en met open ogen kijk je de wereld in. Ik donkerblond, groot, vol energie, met een grote glimlach. Ik geef de training, jij volgt de training én samen kikkeren we 8 weken lang. We zitten stil en hebben aandacht. Aandacht voor wat er nu is. Niet straks en niet gister, maar nu. We hebben het over gevoelens, die komen en gaan. Zo ineens zijn ze er en dan voel je je écht boos of écht verdrietig. En dan geef ik jou mijn aandacht en mijn rust. Kom ik naast je zitten, kruip jij tegen me aan, sla ik een arm om je heen en dan zijn we samen even stil. Dan veeg jij je tranen weg. Wanneer je weer op je eigen mat zit kijk je mij aan. Met open ogen en ik beantwoord jou met een grote glimlach.
Dan komt het moment daar. De 8 weken zijn voorbij en we nemen afscheid. Vanuit mijn ooghoek zie ik jou op mijn yogamat. Jij zit altijd boordevol plannetjes, ideetjes en vooral enthousiasme. De grens tussen wat kan en wat niet onderzoek je graag. Ik zie dat je mijn map pakt. De map waar altijd de kleurplaten uit komen. Ik zie dat je mijn pen pakt. En snel kriebel je wat op mijn map. Ik ben te nieuwsgierig wat je daar gaat kriebelen en laat het gebeuren. Met een grote knuffel neem ik afscheid van jou. Ik zie jou nog wel weer, zeg ik. Waarop jij vraagt, wanneer dan? Snel? Dat weet ik niet, vertrouw me maar. Ik zie je nog wel weer. Als iedereen uitgezwaaid is pak ik mijn map en zie ik dat jij jou naam er op had gekrabbeld.
Kinderyoga
Een aantal weken later… Rennende voeten door de gang, Jiska! Daar ben je weer zeg ik met een grote glimlach. Je komt voor de kinderyoga. Mijn map met de kleurplaten ligt op mijn yogamat. Je kijkt me aan met grote ogen en een grote glimlach. Je wijst naar mijn map en zegt; ik had mijn naam er op geschreven zodat je me niet zou vergeten. Slim hè.
En zo zien we elkaar voor een hele tijd bijna wekelijks. Met regelmatig grote knuffels. Vele yogahoudingen, dansjes, gesprekjes en spelletjes later… Komt er voor ons weer een moment van afscheid. Tranen met tuiten en grote uithalen de eerste keer dat je het hoort. Boze en baal gevoelens met stille tranen bij de ene laatste les. En dan is daar die allerlaatste les. Je kruipt stilletjes bij me op schoot en huilt stilletjes jou tranen, met een kleine glimlach tussen de tranen door. Ik zie jou nog wel weer, zeg ik. Waarop jij vraagt, wanneer dan? Snel? Dat weet ik niet, vertrouw me maar. Ik zie je nog wel weer. Kom dan doen we nog een hele grote knuffel. Ik til haar op en met een glimlach op ons gezicht nemen we afscheid. Voor nu en niet voor altijd. Tot de volgende keer kleine meid!